Na co innego mógł paść mój wybór, gdy pewnego dnia zobaczyłam u Atinki piękny tort … serowy. Tak! Ślinka mi pociekła na jego widok, ale przecież to nic innego tylko rodzaj sernika. "Nie wyjdzie. Znów będzie klapa." Takie myśli i obawy próbowały zwalczyć chęć upieczenia tego pięknego ciasta. Zawsze jednak, gdy upadam podnoszę się i idę dalej. I tak samo jest z sernikami. Za każdym razem, gdy upiekę wspaniały w smaku sernik, jednak o konsystencji zbitej i ksztłacie przypominajacym dziurę w ziemi, czuję przypływ jeszcze większych motywacji, by próbować, próbować jeszcze raz.

Zaopatrzona więc w plan awaryjny, zabrałam się za przygotowania. Ser, jajka i dodatki, to zwykle podstawowa formuła sernika. A jednak tutaj był jeszcze jeden składnik … śmietana. Mniejsza ilość sera niż wymagana dla takiej wielkości, uzupełniona znaczącą ilością śmietany. Razem sprawiły, że sernik był lekki … nie jak puch, jak delikatne, nasycone powietrzem ptasie mleczko.

A smak? Gdy na jezyku pojawiał się kawałek serowej masy, lekko rozpuszczał się, powoli uwalniając smaki wiśni i wanilii, najsilniej wyczuwalne w tym wypieku. Przez środek sernika biegła linia smaku i chrupkości. Miękkie wiśnie wraz z chrupkimi migdałami dodawały smaku zadziwiająco lekkiej masie, której aromat wanilli zachwycał z każdym widelczykiem zbliżanym do ust.

Jeśli można przeżyć przy stole prawdziwe szczęście, to właśnie tamten obiad taki był. Wreszcie stworzyłam sernik o konsystencji idealnej, a mój wymarzony i wyczekany wypiek stał się niespodzianką dla jubilatki, zwieńczeniem wspaniałego rodzinnego obiadu. Lubię wspominać tamto popołudnie.

To jeszcze nie koniec moich sernikowych nauk, ale z pewnością to kamień milowy w mych serowych poszukiwaniach.

Tort serowy z wiśniami

Składniki na spód:
1 1/2 szklanki zmielonych czekoladowych ciasteczek
1/3 szklanki roztopionego masła
1/4 szklanki płatków migdałów

Składniki na masę serową:
500 g rozmiękczonego serka śmietankowego (typu cream cheese) (ja dałam półtłusty President do serników)
3/4 szklanki cukru (ja dałam brązowy i dałam go trochę mniej)
2 łyżki mąki pszennej
1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
1/2 łyżeczki ekstraktu migdałowego (ja dałam więcej amaretto)
680 g kwaśnej śmietany 18%
3 jajka
2 łyżki wiśniowej brandy lub soku z wiśni (ja dałam wiśniówki)
3/4 szklanki suszonych wiśni, grubo pokrojonych (ja dałam rozmrożone wiśnie, odsączone wcześniej przez kilka godzin na sitku)
1/2 szklanki płatków migdałowych, posiekanych

Do dekoracji:
? szklanki bitej śmietany
wiórki z czekolady
płatki migdałowe

Przygotowanie: Pokruszone ciastka wymieszałam z masłem, wyłożyłam na spód tortownicy i wylepiłam nimi dół. Boki formy posmarowałam margaryną i równomiernie posypałam płatkami migdałów. Tortownicę zabezpieczyłam podwójnie folią aluminiową z zewnątrz. Całość schłodziłam w lodówce. Ser zmiksowałam z cukrem, mąką, ekstraktem waniliowym i amaretto do uzyskania kremowej konsystencji. Następnie dodałam śmietanę, jajka, wiśniówkę i wymieszać do połączenia składników. Na spód wylałam połowę masy serowej, następnie równomiernie rozłożyłam na niej wiśnie i posiekane płatki migdałowe, a na nie delikatnie wyłożyłam łyżką resztę masy serowej. Sernik piekłam z parą, tzn. zabezpieczoną folią aluminiową tortownicę ustawiłam na kratce, a pod nią duże naczynie z gorącą wodą. Piekłam w piekarniku nagrzanym do 160 stopni Celsjusza przez ok. 1 godzinę. Po tym czasie wyłączyłam piekarnik, uchyliłam drzwiczki i studziłam w ten sposób sernik przez ok. 20-30 minut. Potem studziłam go na blacie, a gdy już całkowicie wystygł, wstawiłam na noc do lodówki. Dopiero na drugi dzień zdjęłam obręcze tortownicy (wtedy ładnie odeszły) i sernik przełożyłam na talerz. Udekorowałam bitą śmietaną, wiórkami czekolady i płatkami migdałowymi.

Źródło: Blog Atinki "Tak sobie pichcę"

Smacznego.

Przy okazji tego sernika walka była niepotrzebna. Nie! Daleko mu do puchu, ale też receptura od razu zapowiadała zwartą konsystencję przez znaczny dodatek roztopionej czekolady. Jednak dla smaków w nim zawartych mogłam na bok odłożyć moją sernikową wojnę. Imbir i czekolada – wyborne połączenie, które niewiele więcej potrzebuje. W wyrazistym mascarpone połączyły się smaki te niczym rozdzieleni z dawna kochankowie. Bo też i miłość do głowy przychodzi, gdy na podniebieniu dwa afrodyzjakalne smaki – czekolada i imbir w objęcia sobie wpadają.

Może muszę pokochać swoje Nemezis?

Czekoladowy sernik z imbirem

Składniki:
100 g herbatników imbirowych (dałam zwykłe + 1 łyżeczkę suszonego imbiru)
35 g masła roztopionego
2 jajka
200 g serka mascarpone
100 g tłustego, zmielonego twarogu (dała półtłusty President do serników)
20 g cukru pudru
100 g gorzkiej czekolady (można wykorzystać czekoladę imbirową)
1 łyżeczka świeżo startego imbiru (dałam więcej)

Przygotowanie: Piekarnik nagrzałam do temperatury 190 stopni Celsjusza. W kąpieli wodnej rozpuściłam czekoladę i odstawiłam do przestudzenia. Herbatniki rozkruszyłam w mikserze i połączyłam je z roztopionym masłem. Wylepiłam nimi nasmarowaną margaryną tortownicę (średnica 18 cm). Zapiekłam spód przez około 5 minut. Wyjęłam i przestudziłam. Serki wymieszałam, zmiksowałam z jajkami i cukrem, połączyć z przestudzoną, rozpuszczoną czekoladą oraz imbirem. Masę serową przelałam do tortownicy (tortownicę zabezpieczyłam od spodu folią aluminiową!) i piekłam w kąpieli wodnej w temperaturze 160°C około 50 minut. Sernik jest gotowy chwilę po zesztywnieniu całej masy, ale w środku ciasto powinno mieć tendencję do kołysania się. Sernik studziłam w stygnącym piekarniku, ale najpierw wysunęłam go i nożem oddzieliłam brzegi od ścianek tortownicy.

Źródło: Aga z Zapiecka, a ona inspirowała się książką Gordona Ramsay’a ?Niedzielne przysmaki”

Smacznego.