… ale, ale po kolei. Najpierw było ciasto, wspaniałe i aromatyczne, lecz znikające szybciej niż bym chciała. Cóż więc pozostało, jak nie upieczenie kolejnego? A skoro świeżo w pamięci różne cuda mi pozostały, postanowiłam jedno z nich i we własnej kuchni popełnić.

Truskawki na wykończeniu, a mi już tęskno do nich. Pamiętam te pierwsze zajadane same lub w placku, tak wspaniale zapowiadały letnie smakołyki. A jednak remont i przeprowadzki nie pozwoliły mi rozkoszować się nimi w ilościach jakich moje zmysły pragnęły. Z tęsknotą wspominałam pachnący wanilią, lekko tylko słodki, lekko kwaskowaty od jogurtu makaron z serem i truskawkami. Czyż nie jest to nieśmiertelny smakołyk?

Kiedy więc na straganie zobaczyłam ciekawostkę w postaci truskawek poziomkowych, od razu wiedziałam że muszę je wypróbować. Niewielka łubianka w ręku zapowiada wspaniałą ucztę, pieszcząc mój nos tak intensywnym aromatem poziomek, że z trudem wytrzymywałam, by nie podjadać ich już w drodze do domu.

Wybór padł oczywiście na ciasto z Weekendowej Cukierni, które od pierwszego spojrzenia zawładnęło moją wyobraźnią. Już czekałam na ten kruchy spód i jego starte warstwy, na aromatyczne truskawki i chrupką bezę. Muszę się przyznać, że do tego ostatniego elementu najmniej miałam jakoś serca. Nigdy specjalnie za bezami nie przepadałam, czując w nich głównie cukier, choć lubiąc ich przyjemnie chrupką, lekko ciągnącą konsystencję. Doceniałam je w rozmaitych deserach, ale nigdy nie byłam ich szczególną miłośniczką, dlatego więc nigdy ich jeszcze sama w domu nie piekłam.

Czy macie czasami przebłysk zrozumienia i dostrzeżenia błędu, przychodzący do Was dokładnie w tym samym momencie co samo popełnienie błędu? No cóż, muszę się przyznać, że mi się to czasem zdarza. A jaką zabawną minę wtedy robię – pomieszania szoku, lekkiej irytacji i bezbrzeżnego wręcz rozbawienia, dowiedziałam się zupełnie przypadkiem tego dnia, gdy z piekarnika wyjęłam blachę z pięknie pachnącym, wspaniale wyrośniętym ciastem. Postawiwszy blachę na stołeczku blisko piekarnika, pochyliłam się nad nim by sprawdzić, czy ciasto jest już upieczone i w tym samym momencie, w którym wbiłam w gorącą jeszcze bezę patyczek, wiedziałam już że to był największy błąd. Powoli, stopniowo pięknie wyrośnięta warstwa bezowa wypuściła całe nagromadzone powietrze, zamieniając się w lekko ciągnącą warstwę bardziej przypominającą piankę marshmallows niż bezę właśnie.

Ubawiłam się setnie, gdy spojrzałam w piekarnik, a w jego szybce zobaczyłam swoją zadziwioną minę. Tym bardziej cieszyć się mogłam, gdyż choć ciasto straciło jeden ze swoich walorów, wciąż jeszcze wiele ich zachowało. Chrupką, wcale nie za słodką warstwę ciasta, rozpływające się w ustach poziomkowe truskawki i słodka, ciągnąca „prawie beza”. Dymek, czy też pleśniak okazał się doskonałym ciastem, zarówno na popołudniową przekąskę jak i miło przebudzające śniadanie. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że na drugi dzień ciasto było jeszcze lepsze.

A beza … pozostaje mi zapamiętać tą smaczną nauczkę i piec, piec i jeszcze raz piec bezy. W końcu ćwiczenie czyni mistrza.

Dymek z pianą i truskawkami
(proporcje dostosowane do tortownicy o średnicy 20 cm)

Składniki:
2 szklanki mąki pszennej
4 żółtka
1 kostka masła (200g)
3 łyżeczki cukru pudru
1 łyżeczka proszku do pieczenia

450 g truskawek
1/2 łyżki kakao

4 białka
szczypta soli
1 szklanka drobnego cukru (ja dałam ok. 3/4 szklanki cukru waniliowego)
2 łyżki mąki ziemniaczanej
1 łyżeczka soku z cytryny

Przygotowanie: Mąkę przesiekałam z masłem, następnie dodałam żółtka, proszek do pieczenia i cukier puder. Zagniotłam ciasto, które podzieliłam na pół. Jedną połówkę podzieliłam jeszcze raz na pół i te dwie ćwiartki na godzinę włożyłam do zamrażalki. Drugą połówkę uformowałam w możliwie równy kwadrat i zawiniętą w folię włożyłam na kilka chwil do zamrażalnika, żeby stężała. Nasmarowałam margaryną foremkę kwadratową o boku 21 cm. Połówkę ciasta rozwałkowałam i wyłożyłam nią delikatnie foremkę. Ponakłuwałam i podpiekłam do lekkiego zarumienienia w piekarniku w 180 stopniach Celsjusza (na grzaniu intensywnym od dołu). Truskawki odszypułkowane i pokrojone na połówki ułożyłam na podpieczonym spodzie i oprószyłam je kakao (ja zapomniałam o kakao i przypomniałam sobie dopiero po pierwszej warstwie startego ciasta, więc to je oprószyłam). Białka ubiłam na sztywną pianę ze szczyptą soli, wciąż ubijając dosypywałam cukier, a pod koniec mąkę ziemniaczaną i sok z cytryny. Na truskawki starłam jedną ćwiartkę ciasta (na tarce o grubych oczkach), następnie na ciasto wyłożyłam pianę z białek i na nie znów starłam ostatnią ćwiartkę ciasta. Piekłam w 180 stopniach Celsjusza przez około 1 godzinę (grzanie góra dół)

Źródło: Blog Polki „Around the kitchen table” oraz blog Edysi „Przy kuchennym stole”

Makaron z serem i truskawkami

Składniki:
makaron
biały ser
jogurt
domowy cukier waniliowy
truskawki

Przygotowanie: Ugotowany, lekko ciepły makaron łączymy z serem, jogurtem, cukrem i pokrojonymi w ćwiartki truskawkami. Ilości należy dobrać do własnego gustu.

Smacznego.