Mając to wszystko w pamięci, wczorajszego wieczoru czułam się jak struta i zadzwoniłam po pomoc do rehabilitanta. Kiedy przyjechał dzisiejszego ranka nadzieja walczyła we mnie z niepewnością. Na szczęście miała też wsparcie ogromnej ufności oraz zdolności rehabilitanta, więc nie okazała się matką głupich. Teraz znów swobodniej się poruszam, choć wciąż pamiętam o troskliwym opiekowaniu się moim kręgosłupem.

Dlatego nie mogłam powrócić do moich pierniczkowych planów ani też wymyślić czegoś skomplikowanego na obiad, jednak żołądek domagał się czegoś smacznego. Z lodówki wywędrowała więc zapiekanka, a dokładnie pyszny bulion jaki z niej powstał. Przelałam go do garnuszka, delikatnie rozrzedziłam wodą i zagotowałam. Tuż przed podaniem dałam łyżeczkę gęstej śmietany. Potrzebowałam też czegoś treściwego. Już wcześniej wiedziałam, że będę potrzebowała jakiegoś lunchu, więc zawczasu się przygotowałam.

Na szczęście w nieszczęściu od czasu gdy zaczęłam sama piec pieczywo, nie mogę przełknąć bez skrzywienia chleba z pobliskiej piekarni czy supermarketu. Potrzebowałam więc czegoś co przygotować będzie można w maszynie lub mikserze. W książce-pamiątce po Ziemniaczanej Zabawie już jakiś czas temu znalazłam przepis, który mnie zaciekawił. „Chrupiące bułeczki z batatów” – wszystkie składniki były w domu i przygotowaniem za mnie mógł się zająć mikser, więc nie miałam już wymówki.

Bułeczki wyszły pyszne, choć w moim wykonaniu trochę się rozlały. Jest to jednak moja wina, gdyż będąc oszczędna dodałam całość puree z batatów, jakie powstało mi z 2 sztuk pomimo, że powinnam dodać z 1,5 sztuki. Nic się jednak nie stało. W czasie formowania bułeczek – jedynym w praktyce etapie, w którym musiałam siebie zaprząc do roboty – posmarowałam dłonie olejem i uformowałam kulki z ciasta. Bułeczki wyszły smaczne i chrupiące, choć troszkę spłaszczone.

A do tego przysiadły na nich takie dwie małe ptaszynki, które uśmiechają się i puszczają oczko do Hirka. To zaciekawione, choć nieśmiałe kruszynki, więc ostrożnie do nich podchodzę by ich nie spłoszyć. Dziewczynki na razie nie mają jeszcze imion, ale z pewnością coś niedługo dla nich wymyślę, a może jakieś inne ptaszyny coś zaćwierkają mi do uszka :)

A to zdjęcie tak dla słonecznego nastroju, bo za oknem szaro :)

Chrupiące bułeczki z batatów
(12 bułeczek)

Składniki:
2 małe bataty (ok. 350 g.)
2 szalotki
350 g mąki i nieco do wyrabiania ciasta
3 łyżki mleka w proszku
2 łyżki brązowego cukru
7 g drożdży instant
1 1/2 łyżeczki soli
120 ml ciepłej wody (40-50 stopni Celsiusa)
2 łyżki oliwy z oliwek
3 łyżki mleka

Przygotowanie: Umyte bataty ugotowałam do miękkości (przez ok. 25-30 minut). Obrałam i trochę odparowałam w suchym garnku, a po przestudzeniu przecisnęłam je przez praskę do miksera. Dodałam posiekaną szalotkę (ja zostawiłam ją w długich piórach). Poczekałam aż masa miała temperaturę ok. 40 stopni Celsiusa. Przesiałam mąkę, dodałam mleko w proszku, sól i cukier oraz drożdże. Wyrabiałam mikserem ciasto dodając powoli wodę oraz oliwę. Oryginalnie powinnam energicznie zagnieść ciasto na oprószonej mąką stolnicy, podsypując mąki gdyby było zbyt kleiste. Po wyrobieniu ciasta przełożyłam je do miski, przykryłam ściereczką i odstawiłam na 45 minut w ciepłe miejsce do wyrośnięcia (powinno podwoić objętość). Po tym czasie znów przełożyłam do miksera i jeszcze raz wyrabiałam (dodałam sporo mąki, gdyż ciasto było bardzo klejące, ale to dlatego, że użyłam zbyt dużo puree z batatów). Ponownie odłożyłam do wyrośnięcia na 45 minut (oczywiście pod ściereczką). Na blasze wyłożonej pergaminem ułożyłam uformowane bułeczki. Przykryłam ściereczkę i odłożyłam do wyrośnięcia na 15 minut. W tym czasie rozgrzałam piekarnik do 180 stopni Celsiusa. Bułeczki przed włożeniem do piekarnika posmarowałam mlekiem. Piekłam przez 30 minut. Gdy wyjęłam sprawdziłam, czy są gotowe pukając w nie – powinny wydać głuchy odgłos.

Ponieważ użyłam więcej puree z batatów, więc musiałam dodać również więcej mąki. Puree miałam z 500 g batatów, a mąki wzięłam więcej o ok. 1/2 – 2/3 szklanki. Pierwszą część mąki użyłam pszenną typ 550, a tą dodatkową mąkę użyłam pełnoziarnistą z metody Montignaca (T150). Do tego ponieważ nie miałam mleka w proszku, zamiast wody użyłam mleka, a zamiast mleka w proszku dodałam 1 płaską łyżkę mąki.

Źródło:
„Przepyszne ziemniaki. 222 tradycyjne i oryginalne przepisy”
Wydawnictwo Reader’s Digest, Warszawa 2008

Smacznego.